آزاد

چند وقتی می شه که دنبال یه مهد خوب می‌گردم. آزاد الان 2 سال و 9 روزشه . خیلی دلم می‌خواست تا 3 سالش تمون نشده مهد نگذارمش. ولی انگار نمی‌شه . بازم خدا رو شکر. یکی از لطفای خدا به من و آزاد کوچولو این بود که تا حالا تونستم توی خونه کار کنم . و همه این رو مدیون رییس خوب و مهربونم هستم که شرایط خاصی رو برای کار کردن برای من به وجود آورد. از کار کردن تو خونه گرفته تا بردن آزاد (یه وقتایی) با خودم به محل کار و ... . و می‌دونم که کمتر مادرایی تو کل دنیا همچین شرایطی رو دارن. من عاشق کارم هستم ولی بیشتر عاشق پسرم... . نه می‌تونستم کارم رو رها کنم و نه پرورش آزاد رو. .. . شاید اگه چنین شرایطی رو نداشتم منم تا حالا مثل...

    امروز شنبه است. ساعت 3:40 بعد از ظهره و آزاد به خواب نازی فرو روفته. منم طبق معمول پای نوت بوکم توی نت. و کلی کار و مشغله و پی گیری و ... . کاش زودتر از اینها زمانی داشتم تا می تونستم وبلاگی برای گلم درست کنم. ولی چه می شه کرد! وقت کمه! البته هنوزم اصلن دیر نیست. امیدوارم بتونم بیشتر به اینجا سر بزنم و با دوستای جدیدم تبادل نظر کنم.  چون واقعا احتیاج دارم. به خصوص هر چقدر آزاد بزرگتر می شه به صحبت کردن با مادرای دیگه و آدمای متخصص در زمینه پرورش و تعلیم و تربیت بیشتر نیاز پیدا می کنم. چیزی که فکر می کردم عکس اینه. و از نوزادیه آزاد همیشه فکر می کردم با بزرگتر شدنش همه چیز راحتتر و بهتر می شه. ولی انگار نه. اینجوری نیس...